Słupowo-ramowy poewangelicki kościół pochodzący z XIX w., przebudowany w pierwszej połowie XX w. Po II wojnie światowej przeszedł w ręce katolików, posiada nadbudowaną wieżę wykończoną blaszanym hełmem, w pobliżu znajduje się park pałacowy. Dość oryginalny w kształcie kościółek w Niedźwiedziu pochodzi wprawdzie z 1930 r., ale powstał na zrębach wcześniejszej budowli. Pierwsza świątynia – katolicka – istniała tu już w XV w. Powstała prawdopodobnie z fundacji Schlichtyngów. Z nastaniem reformacji przez jakiś czas służyła protestantom. W połowie XVII w. na mocy cesarskiego zarządzenia przywrócono ją katolikom. Paradoksalnie stało się to początkiem końca niedźwiedzkiego kościółka, ponieważ zdecydowana większość mieszkańców pozostała przy protestantyzmie i od tej pory chodziła na msze do sąsiedniej wsi. Katolików ciągle ubywało. Porzucona budowla niszczała aż do XVIII w., kiedy to ostatecznie ją rozebrano. Na jej miejscu wniesiono w 1930 r. nową świątynię o szkieletowej konstrukcji i ceglanym wypełnieniu. Kościółek jest naprawdę ładny i rzuca się w oczy każdemu, kto zdecyduje się zjechać z głównych szlaków. Już z daleka zwraca uwagę wieża nakryta baniastym hełmem. Kiedy podjedziemy bliżej, z pewnością zaskoczy nas dość nietypowy w tych okolicach podcień. Wspiera się na trzech słupach, a dekoracyjnie wyeksponowany ponad nim szachulec wyraźnie odcina się od odeskowanych ścian świątyni. W niektórych partiach ułożono je w jodełkę. Jeżeli dodać do tego wielkie okna i przybudówkę z oryginalnym kominem oraz szerokie wejście usytuowane pod podcieniem, otrzymujemy urokliwą i wartą zobaczenia budowlę.